Ludzie są jak wiatr.
Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje,
drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane,
jak jakies drzewa po huraganie.
A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. 

I po tych zostaje piękno naszego świata...

- Krystyna Siesicka